با كمي تاخير

باز دوباره بوي ماه مهر و بوي ماه مدرسه و دوباره تلاش ، تلاش واسه ياد گرفتن ،آموختن كه واقعا تلاشي از اين قشنگ تر و لذت بخش تر واسه من يكي كه وجود نداره.اين تلاش اينقدر منو از انرژي هاي مثبت و بي پايان سرشار ميكنه كه حد نداره .آره ديگه باز من دچار شور آموختن شدم.امروز اولين جلسه ي سال جديدو رفتيم سر كلاس . همون شور و شوق فوق العاده ي سال هاي پيش...ديگه از اون بچه هاي افسرده و غمگين اوايل تابستون خبري نيود.منم كه طبق معمول روي زمين خدا بند نبودم.بعد چند وقت همه ي دوستانو يك جا و كنار هم مي ديدم و اين خيلي خوشحالم مي كرد.به هر كدوم از اين آدما بخاطر يه ويژگي هايي تو وجودشون علاقه و همين طور وابستگي دارم.هر كدومشون يه سري نقاط مشتركي با من دارن كه باعث ميشه باهاشون ارتباط صميمانه برقرار كنم و تلاش كنم كه بهشون مهر بورزم.(توي پرانتز امان از اونايي كه آدمو از مهر ورزيدن پشيمون مي كنن).آره ديگه مهندس "س" - كه دقيقا پارسال همين موقع ما باهاش كلاس داشتيم- طبق عادتش كلاسو شاد و لذت بخش برگزار كرد.واقعا چند وقت بود دلمون واسه يه استاد خوش اخلاقو شوخ لك زده بود.مهندس" س" هم به نظر من شخصيت جالبي داره.اينكه آدم به نقطه يي از شعور شخصيتي برسه كه بتونه بدون تحقير ديگران ، با احترام به شخصيت اون آدمي كه حالا از خوب يا بد روزگار اسم دانشجو گرفته برخورد كنه خيلي مهمه.با اين كار كلي هم از خودش خاطره ي خوش به جا ميذاره.به نظر من كه مسئله ي خاطره خوش خيلي مسئله ي مهميه.مگه آدما توي زندگي اجتماعي بعد از وقوع يه لحظه چيزي بيشتر از يه خاطره اند؟؟؟همه ي ما بعد از يه اتفاق و يه برخورد به سرعت گذر زمان فقط و فقط به يه خاطره تبديل ميشيم توي ذهن ديگران.من كه خيلي تلاش مي كنم تا وقتي كه قراره يه خاطره بشم در پنهاني ترين لايه هاي ذهن يه آدم اون خاطره رنگي باشه شاد باشه خوشحال كننده باشه مهربانانه باشه و اصلا دوست ندارم به يه خاطره ي سياه و نامردانه تبديل بشم!! امروز اينقدر حالم خوش بود كه با يكي از دوستا (افرا) يه تيكه از مسيرو با هم مسابقه ي دو گذاشتيم !!! باد پاييزي هم كه ميومد و ديگه عالي.به قول سهراب كلي ريه هامونو از ابديت پر و خالي كرديم.حالا خودمونيم از ابديت كه نه ولي از اكسيژن ناب.