امروز تشييع جنازه ي يكي از فاميلا بود.طرف خانوم فوق العاده خوبي بود .پاكي و خلوص دوست داشتنيي تو رفتارش جريان داشت .از اون خلوصايي كه آرامش و احساس رضايت عميقي به فرد ميده.من كه به هيچ كدوم از اين مراسم نرفتم ولي به مرگ و مشتقاتش زياد فكر كردم.باز مثل هميشه دچار تزلزل جايگاه خيلي از مفاهيم توي ذهنم شدم.
زندگي حس غريبي است كه يك مرغ مهاجر دارد...
اين شعر سهرابو خيلي خونده بودم و هميشه هم عميقا به مفهومش فكر كرده بودم . ولي امروز كه در امتداد اين اتفاق اين شعر اومد تو ذهنم احساس كردم با تمام وجود معنيشو مي فهمم.واقعا مرغ مهاجر....يه مرغ مهاجر ديگه هم به وطنش برگشت.
وقتي به برگشتن خودم فكر مي كنم بر خلاف خيليها تنها يه چيزه كه آزارم ميده.مفهوم نبودن...نمي تونم تصورش كنم ...؟؟ اصلا برام ملموس نيست.آخه تنها تجربه ي ما توي هستي تجربه ي بودنه.در واقع تعبير حضور ما همين مفهوم بودنه.حالا اين نبودن يعني ...؟؟؟؟