امروز عيد غدير.پس اول از همه عيدتون مبارك.من از صبح همين جور منتظر عيديم.هيچ كاريم نمي كنم فقط منتظرم: ) مطمئنم كه صاحب امروزعيدي رو ميدن .عيد غدير كه بدون عيدي نميشه.
ميگم ديدين آدم وقتي كه تو يه وضعيت سختيه اينقدر با اون سختي درگير و سرگرم ميشه و اينقدر فكرشو مشغول مي كنه كه ديگه به راحتي نمي تونه حالت خودشو قبل از اون سختي يا مشكل به خاطر بياره؟؟ انگار كه هميشه وضعيت همين طوري بوده .برعكسش هم هست وقتي كه آدم مشكلي نداره نمي تونه حالتي غير از آسايش رو تصور كنه .در حالي كه در عمل هيچ كدوم از اين دو حالت دقيقا درست نيست يعني نه سختي ماندگار نه آسايش.
هفته ي پيش كه هفته ي وحشتناكي بود و سر درد چند روزه (همون سينوزيت مشهور) رمقم رو گرفته بود.نتيجه گيري هاي بالا رو ناشي شد.دقيقا در يه لحظه هايي كه درد خيلي شديد بود هر چي سعي مي كردم نمي تونستم خودمو در حالتي غير از اون درد تصور كنم.انگار هيچ وقت سالم نبودم و انگار هيچ وقت قرار نبود كه دوباره سالم باشم.خنده داره.الان واقعا خنده دار ولي در اون لحظه كه حتي من به اين فكر مي كردم كه آيا تا به حال كسي بوده كه صرفا بخاطر درد شديد مرده باشه؟؟ اصلا خنده دار نبود.ولي امروز بعد از دو سه روز من دوباره همون آدم قبليم.دردي نيست .سردردي نيست و من هر چي فكر مي كنم نمي تونم ديگه اون درد رو تصور كنم.انگار هيچ وقت چنان دردي رو تجربه نكردم....:دي
گفتم درد .پديده ي سختيه ولي هميشه به دنبال خودش خلوص داره.يه پاكي و سبكي دروني. و يه حس سرشاري كه فقط و فقط از طرف خودش.