عزاداري يا فستيوال؟

عصري حوصله ام تو خونه سر رفته بود واسه همين به برو بچ گفتم كه بريم يه خورده بيرون.آخه فردا روز تاسوعاست و اين روزا تو خيابونا تيكه به تيكه چادرا هستند و چاي و صداي يا حسين .در واقع ترانه هايي (!!!) در وصف امام حسين و بقيه.كلا اين ايراني ها هيچ وقت بيكار نمي مونن!! ده روز كه دهه ي فجر.ده روز محرم .يه ماه رمضون .سيزده روز عيد با همه ي رسومش.....خلاصه چه با خوشحالي و چه با عزا سرگرمند.
بر وبچ محل ما هم به قول يكي از همين مداحا (!) تكيه علم كرده بودن . ما هم رفتيم به بهونه ي خوردن چاي يه خورده اونجا وايستاديم و آدمها و كاراشونو نگاه كرديم.اولا كه اين چادرا پاتوق خوبي شده بود واسه پسراي محل كه بجاي اينكه تو گيم نت و مغازه ي خدمات كامپيوتر و غيره دور هم جمع شن بيان كنار اين چادرا.و گهگاهي هم يه سيني چاي بگيرن دستشون و واسه خالي نبودن عريضه به ماشين هايي كه رد ميشن تعارف كنن.در واقع كليه خلوص وجوديشون تو اون سيني چاي خلاصه شده بود كه تعارفش ميكردن:) ولي خب از حق نبايد گذشت. از كساني كه عاشقانه و خالصانه و با يه حس قشنگ اين كارا رو انجام ميدن.خلاصه من همين جور كه منتظر سرد شدن چاي بودم اين صحنه ها رو هم دنبال مي كردم.يه آقايي اومد و ماشينشو پارك كرد نزديك چادر .هنوز پارك نكرده بود كه يكي از اين سيني به دستا پريد جلو تا زودي بهش چاي تعارف كنه ولي آقاهه سريع از ماشينش پياده شد در حالي كه تو دستش يه فلاكس چاي بود!!! برد كه واسش پر چاي كنن!!! سيني بدست هم كه ديد اين آقا ظاهرا با اين يه ذره دو ذره چاي كارش راه نميافته بي خيالش شد و رفت سراغ ماشين بعدي : ))
من همين جور داشتم چاي مي خوردم كه ديدم خاله هم دوربين به دست داره مياد .تعجب كردم بهش گفتم شما هم اومدين فستيوال عاشورا؟؟!! آخه حس مي كنم اين سالهاي اخير اين مراسم و اين عزاداري ها معني و هدف حقيقي خودشو از دست داده و فقط شبيه يه فستيوال جايي شده واسه سرگرمي و تماشا.
خلاصه با خاله راه افتاديم و بولوارو رفتيم بالا.ميدون بالا هم همين جور بود. چادر و چاي و صداي اين جناب هلالي- خداي جوگيري و بي محتوايي- .صداش همه جا رو پر كرده بود: اونا كه يوسفو ديدن همه دستا رو بريدن اگه عباسو .....از نظر من اين آدم هم يكي از عاملين بي برو برگشت بي محتوا و سطحي كردن اين مراسم.راستي من امروز متوجه شدم شعري كه يكي از دوستان تو كامنتهاي مطلب قبلي نوشتن مال همين حضرت اجل.بگذريم.كنار اين چادر يه سري رنگ و تلق بود كه باهاش روي ماشينا مي نوشتن يا حسين و يا ...اين روزا تقريبا از هر ده تا ماشين نصفشون روي درها و شيشه هاشون عباراتي از اين دست نوشته شده.