ابزار رسالت

ديدي يه موقعايي وجود آدم به تمام معنا تنگ ميشه ؟ تنگ....جوري كه انگار هيچ بزرگي و عظمتي توش جا نميشه .نه مي تونه ببخشه ، نه مي تونه بگذره ، نه مي تونه مهرباني كنه ، نه مي تونه حقيقت رو بچشه ، نه مي تونه ....فكر مي كنم توي زبان اصطلاحات قرآن متضاد اين حالت شرح صدر هست .هموني كه موسي به عنوان ابزار اوليه ي رسالتش از خدا مي خواد.يعني وسعت وجودي .و چقدر لذت بخش اون زمانايي كه وجود آدم وسيع.در درجه ي اول واسه خودش بعدش تبعاتش هم واسه بقيه است. وسعت وجودي مثل حس شناور بودن روي آب....سبك....مثل يه جسم نامرئي كه همه چيز ازش مي تونه عبور كنه، بگذره. هيچي توش نمي مونه كه سنگينش كنه.

هر كدوم ما هم رسوليم.رسول به رسالت شخصي خودمون ، پس ما هم به اون شرح صدر نياز داريم.